जबाबदारी

(हे आत्मगत २६/११ च्या दहशतवादी हल्ल्यात होतात्म्य लाभलेल्या साऱ्याना तसेच मृत्युमुखी पडलेल्या माझ्या बांधवांस मी अर्पण करतो,
हे वाचून नक्कीच एकदातरी आपण आपल्या जबादारीचा विचार कराल अशी खात्री बाळगतो )

                   जबाबदारी
रक्तामासांत विखुरलेले माणुसपण,मी भग्न भंग ...
रक्ताळलेल्या काष्टांचे खच पाहत उभा,,
मांसाला चटावलेल्या  घारी
आकाशाला भेदुन येतात
अन चिमण्या पिलांवर घालतात झड़प
-डोळ्यांच्या झडपा मी चटकन बंद करून घेतो
तरीही डोळ्यांपुढे अंधार लालेलाल
पहारे उभे राजमहालाशी
नौबती झडतात  रोजच्या रोज
नि उठतात पंगती प्रजेच्या जोरावर
आज त्यांचेच गळे कापलेले अन छाताडाला पडलेली भगदाड
आज साक्षात्कार साऱ्यांनाच आपण
सैतानाच्या गुहेत राहत असल्याचा
त्या सैतानाच्या वंशावळी ओरबाडताहेत 
तुम्हाला ,साऱ्यांना, मला
त्यांचे हात माझ्यापर्यंत पोहचतात...
नि मी खाडकन डोळे उघडतो,
- समोर चार हात प्रेताला उचलून नेताहेत
पोलिसांच्या शिट्या वाजतात
अम्ब्युलंस समोरून  निघून जाते
तिचं ढणाणा आवाज कानात घुमत राहतो
मी शांत ,स्तब्ध, क्षणभर -
तेवढ्यात बातमी येते,
 'करकरे साहेबाना गोळ्या लागल्यात ,साळसकर
           कामते शहीद झालेत'
मी सर्द,
समोरून एक ग्रेनेड पायाशी येऊन पडतो
मला त्याचे काही वाटत नाही
मी मागे वळतो
मागे दाट अंधार, समुद्रावर त्याची छाया
दूर अंधारात ,वाळकेश्वरच्या 'टोंवर ऑफ पीस' वरला
एकाकी दिवा चमकतो ,
क्षणभर बाजूला पाहतो
'करकरे, साळसकर,कामते आणि त्यांचे अठरा सहकारी
माझ्याबरोबर उभे आहेत ,
माझ्यासारखंच  अंधार नीरखत ,
उगवत्या सूर्याची वाट पाहत
'दहशतवाद ' ,हा कसला 'वाद'?
'वाद' हि विचारांशी बांधिलकी ,वादातीत!
असलं सगळं तत्वज्ञान एकवटतं डोक्यात एकदा,
फक्त एकदाच
दुसऱ्या क्षणी ,
जाणीव होते जबाबदारीची !
    रक्ताचे डाग धुतले जातील
    भडाग्नित  राख होईल हाडांची
    पंचनामे झाल्यावर पुन्हा पूर्ववत होईल सारं
पुन्हा गर्दी होईल 'गेटवे' अन 'ताज' पाहायला
पुन्हा पायथ्याशी बोटी उभ्या राहतील,
पुन्हा नरीमन पोइन्ट वर गर्दी जमेल
पुन्हा 'लिओपोल्ड' मध्ये शिलोप्याच्या  गप्पा रंगतील कॉफीच्या घोटांसवे    
पुन्हा मुंबई धावू लागेल
- दोन दिवस शोक मनवल्यावर सरकारही आपल्या जबाबदारीतून मोकळं होईल
राहिला प्रश्न माझा, आपला
कदाचित,
पुन्हा तेच हल्ले होतील
नेहमीसारखेच
सैतानाचे दूत मोकळे सुटतील
राजरोस रस्त्यावर
लुत लागलेल्या लावीप्रमाणे
 आपलं काळीज शोधत
जबाबदारी  कोणाची?
असं विचारल्यावर तोंड फिरवणार सारे
मग करायचं काय आपलाच चेहरा आरश्यात पाहण्यावाचून
..........
-- हो तू तूच 
-मी,? .....मीच!
हो माझीच जबाबदारी !
'माझा मानववंश' वाचवण्याची

@ भावेश'काव्या'

पत्ता तुझा

तू सोडून जा मला अशीच दिगंतारात अधांतरी,
मी वाट पाहीन तुझी आंधळ्या तारखेपर्यंत'
धुंदावलेल्या पांढुरक्या रस्त्यांना कुम्पनांचे कुंपण,
आणि त्याच वाटेवरून ये तू पुन्हा मी जग पाहत नसल्यासारखा,
मला कोणी सांगितले नाहीत, त्यांचे पत्ते नेहमीचे,
फ़क़्त जाणाऱ्या पावलांचे ठसे, फ़क़्त निघून गेल्याच्या खुणा

मी धावत राहतो, त्या खुणांच्या पाठी , उद्या कदाचित तुझी भेट होईल ,
दूर कुठेतरी तुझी सावली, जाते क्षितिजाला चुकवून
नि मी धावत सुटतो, दुखांच्या पलीकडले शोधण्यासाठी,
देताना चार अश्रू उधार, माझा घसा कोरडा पडतो,
नि मग मी रिता उभा राहतो तसाच साहत झळा,
सलत राहतो मी, माझ्याच मनास
अन जिवंत असल्याचा आभास जाणवू लागतो

त्या खुणा माझ्याभोवती पिंगा घालू लागतात
पावलांचे ठसे माझ्या पायाला बसतात खेटून
आणि मी पुन्हा आठवू पाहतो,
पत्ता तुझा!

@भावेश 'काव्या'

अभ्यंग-ओघोळ

अभ्यंग-ओघोळ

सगळीकडे सुगंधच पसरलेला ,मिणमिणत्या मंद प्रकाशाने वातावरण प्रफुल्लीत झालेलं ,मीही अभ्यंगात न्हाऊन तयार झालोय नि ती कधी येईल याची वाट बघतोय....तिचा ओळखीचा सुगंध दरवळू लागतो.अभ्यंगात न्हाऊन तीही अभ्यंग ,इरकलीचा पदर डोईवर घेतलेला , तिची पावलं हळूहळू पडताहेत . ती येतेय हातात आरतीचं ताट घेऊन ,त्याची मंद आभा तिच्या चेहऱ्यावर पसरलीय.ती आरतीचं ताट माझ्यापुढे करते, तिची नजर अजून झुकलेलीच. तिच्या कपाळावरचे चंद्रलेणं चमचमतेय . माझं लक्ष तिच्या चेहऱ्याकडे. मी अस्पष्ट ,अस्फुटसे बोलून जातो. ती दचकून बघते . मी हसतो तिच्याकडे बघून आणि तीही ...जाताना ती हळूच मागे बघते नि मला दिसते तिचं ओठांच्या कोपऱ्यातून उमललेलं हसू ....
__ एवढ्यात पणतीचा चटका बसतो मला . मी कावऱ्या-बावऱ्या नजरेने इथे तिथे बघतो.आई ओरडते ,'काय झालं रे?पणती पाडलीस वाटते .शुभ्दिनिसुद्धा धडपडला पाहीजेसच का?'...मी पडलेल्या पणतीकडे पाहू लागतो, त्याची विझून गेलेली वात आणि तेलाचा ओघोळ ..मी मनाशीच हसतो .

Ruthless..

Ruthless nights are coming,

i am holding my sigh

What would i do for u to gratify

Girl,i plunge into trans when nobody reply,

girl,

you left me as butterfly

i fight with my shadow

n winters lie

u left me alone

ma words go cry

girl, i remember my day,

so let me die

@bhavesh 'Kavya'

मनीचे काही...

आरस्पानी ,

अशी कित्येक होती म्हणून झटकली फुलपाखरे
ज्या पाखरावर जीव जडला ते होते आरस्पानी

गोड आठवांत जपलेले सारे मधाळ,मदहोश क्षण ,मी माझ्या नियतीच्या या कोलांट्या उडीवर आजही अचंबित आहे, तू ज्या अदेने आयुष्य स्पर्शले त्या अदेवर मी आजही फिदा आहे,
सारे क्षण मनाच्या सांदीकोपऱ्यात घट्ट जपून ठेवलेत सये ,कोंदणातल्या जडावासारखे! अगदी अनमोल,...
...मग एके दिवशी तुझे निघून जाणे पोरके करून मला..हा असा दर्द माझ्यासाठी नवीन ...मग ओल्या दिवसांत ओली जखम घेऊन जगणे माझे तुझ्याविना..साऱ्या सरींना साहत...
चालतेय आयुष्य नेहमीसारखेच...
आता ऋतू निघून जातात कसेबसे,दिवसहि हळूहळू...खुरडत रात्रीही निघून जातात , रोज सकाळी सकाळ होते, रात्री अंधार पडतो,चंद्र-सूर्यही काही यायचे थांबत नाहीत,बदलले असे काहीच नाहीय,सारे काही तसेच आहेत,तेच रस्ते,तीच वर्दळ ,मीही आपला तसाच रोज उठतो,तसाच दिवसभर बिझी असतो,दगदग होते आजही तेवढीच,संध्याकाळी मात्र आवर्जून तुझ्यासाठी वेळ काढतो,तुला भेटायचे असते ,कुठेही तू सांगशील तिथे,तुझ्या कॉलची वाट पाहतो,तुझा कॉलही लागत नाही,वाटते तू फोन करशील....
पण आठवणी पिंगा घालू लागतात अश्या संध्याकाळी , दिव्याभोवती फिरणाऱ्या पतंगासारख्या ..
तुझे सुंदर हसणे,मला हाक मारणे, मला ऐकणे ,असे सारे मी आठवत बसतो मग मी तासनतास...
मग मैफिलीतला शेवटचा चिराग ढळावा तश्या येणाऱ्या रात्री सये काळीज फाडून आत घुसतात ,
मग मी माझ्या पाकिटात ठेवलेली तुझी तस्वीर पाहतो ...
एकटक पाहत राहतो...तिरमिरीत उठतो ,मरणाआधी उठावे तसेच, तुझी चुंबने घेण्याआधी उठावे तसेच,आसक्त ....
कोपऱ्यातला मघाशी निजलेला दिवा पुन्हा जागवतो
अन रात्र रात्र तुझी वाट पाहतो......जळणाऱ्या वातीला जागते ठेवून...

@भावेश 'काव्या'

गझल

(हि गझल लिहिताना मात्रांत बांधायचा प्रयत्न केला आहे,हा अजून एक प्रामाणिक प्रयत्न तुम्हाला आनंद देण्याचा ;आवडेल अशी खात्री बाळगतो)

किती लपावे अंधारी पण जगाचा नेम नाही

काटे बोचरे केतकीस अन अश्रूंचा थेंब नाही

जखमा दिल्यात त्यांनी जे घेऊन गेले स्वप्न

आता पाखरे परतीस पण स्वप्नांस भेट नाही

जगता आयुष्य माझे ,मी केवळ निमित्त

आता एवढे उपकार,पण जगण्या उमेद नाही

मदहोशी काय होती ,येथे हृदयास भंग

आता सावरे स्वत:स ,अन चंद्रास झोप नाही

जगले कित्येक निखारे पेटते सुन्न

आता पावले पेटती पण मनास खेद नाही

@भावेश 'काव्या'

मुक्त-गझल

मुक्त-गझल

( हि गझल पहिल्यांदाच ब्लॉगवर येतेय ,तुम्हाला नक्की आवडेल अशी खात्री आहे,या पुढेही अश्याच गझला.कविता आणि बरेच काही येत राहील.टीकाही होऊ देत, नुसती स्तुती नको, आवडल्यास सारयापार्यंत ब्लॉग पोहचावा,वाचक हीच खरी संपत्ती आहे )

मी केवड्याचे दु:ख आज उमजून बसलो

दूर सुगंधाला जाताना पाहूनही हसलो

तुझे काफिर दिवाने हे शहर माझे

तुझी मंदिरे पाहून पायरीशीच बसलो

केव्हा येईल माझे आयुष्य परत

आज सरणावर मांडून पायघड्या बसलो

घे कवेत माझे गुन्हे अभागी

तेवढेच तुझ्या माथी पाप देऊन बसलो

कोण श्वास गळी उतरला माझ्या

हा तेव्हाही सोहळा,जेव्हा शेवटचे हसलो

तुझे दु:ख भावेश,त्या पारध्यास कळाले

त्याच्या आधी छातीत बाण रोवून बसलो

@भावेश 'काव्या'

आरस्पानीस,

कळ्या तिने वेचल्या
काल धुंद केतकी ,
आज केशरी धुमारे
-बघून ती लाजली

आसवांनी माझ्या माझे
शब्द भिजले
शब्दांचेच श्रेय सारे
माझे अश्रूदेखील हसले

@भावेश'काव्या'

चारोळ्या -आरस्पानी

@'भावेश' 'काव्या'

चारोळ्या -

१.चिंब चिंब मी ,

तिने मागे वळून पाहिले एकवार

शिरशिरी तिच्या अंगात

प्रेम दाटले असे अलवार

२.मला चंद्राची उपमा

देण्यात तुझा मोठा कावा होता

चंद्रावरही डाग आहेत

हे सांगण्याचा तुझा तो दावा होता

३.जगायचे आहे तर

मग 'पतंग ' होऊन बघ

निमिषात जगण्याचा

उद्देश कळतो मग

४.झालीत शांत सारी

आज दु:खे माझी

सरणावर आज

शांत नीज माझी

५.पानांवाचून फुललेले झाड

खरेच बिचारे वाटते

सुगंध कितीही दाटला

तरी ओकेबोके वाटते

@'भावेश' 'काव्या'

आरस्पानीस मनापासून

तहानलेले घर माझे ...

तहानलेले घर माझे तुझ्या बरोबरल्या पावसासाठी
काहूर वेदनांचे घेउन येते प्रत्येक उन,
मी गोतावल्यात निर्जिवांच्या
ह्रुदयाचे ठोके मोजत बसतो
अन सुसाट वारा पश्चिमेचा माझे घर शहारून टाकतो,...

मी वेड़ा ,उगाच छंदी
फान्द्यापानान्त लपलेले क्षण शोधतो,
क्षण चार ओलखींचे चार अनोलखी वेचून ठेवतो

कुपीन्च्या कुपी अत्तराचे फाये आकाश पसरवतो,
मंद गारेगार झुलूकिबरोबर
अन मी कसाबसा हसतो
............. सुंगंधाची किम्मत द्यावी लागेल म्हणून .....

@भावेश